30 dic 2016

Grazas a tod@s por este ano de poesía

228 persoas implicadas neste ano de poesía adicado a Manuel María que rematou coa emisión do derradeiro poema noa noite de  onte.
Dende aquel 7 de xaneiro no que comezara a emisión dos poemas de Manuel María en Televinte, moitísimas persoas colaboraron coa iniciativa da Biblioteca do I.E.S Lama das Quendas.Unhas residen en de Chantada ( aínda que chegaran de Venezuela, Marrocos, Corea ou comunidades como  A Rioxa ou Castela-León) , outras en concellos veciños como Ferreira, Monforte, Taboada ... e aínda outras trouxeron as súas voces de ben lonxe , como dende Rosario ( Arxentina).
Despois de participar neste proxecto de divulgación da poesía e do noso querido poeta ,Manuel María, cremos que é de lei nomear a cada un/unha d@s recitador@s que foron:
Rocío, Paula, Daría, José Manuel, Pamen, Asma, Alejandro, Alfonso, Natalia, Manuel, Juan, Lidia, Marian, Laura, Lucía, Rosa, Andrés, Luis, Aarón, Toño, Miriam, Jez, Nerea, Isabel, Iñaki, Óscar, Jorge, Diana, Alejandro, José Manuel, Noela, Laura, Erika , Xende, Gabriela , Juan, Hugo, Laura, Rocío, Lía, Lois, Ricardo, Hita,  Leticia, Sandra, Enzo, Carme, Natalia, Andrea, Sin, Helena, Nerea, Ketuly, Teresa, María, Sergio, María, Mariana, Brais, Manuel, Carmen,  Hasna, María,Nerea , Jessica, Xosé Lois, Lucía, Pablo, Sarai, David, Juan Carlos, Pili, Alicia, Verónica, Adrián, Cristina, Sofía, Blanca, Ana, Raquel, Serxio, José Ramón, Sara, Ibán, Virginia, Ana, Vanesa, Alejandro, Brais, Lucía, Rubén, Álex, Candy, Jesús, Diego, Noelia, Andrea, Vera, Antón, Candela, Carlos, Carmen, Victoria, Ivo , Carmen, Hugo, Marcos, José Dang, Sara, Diego, Beatriz, Xabier, Martín, Uxía, María, Clara, Jenifer, Iago, Uxía, Estefanía, María, Luz, Daniel, Maite, Carmen, Ana, Diana, Ana Belén, Antonio, Clara, Héctor, Melisa, Juan, Ramón, Hugo, Lucía, Xoán Lorenzo, Erika, Ana Rosa, Aldara, Ada, Paulo, Brais, María, Pablo, Tania, María, Fernando, Natalia, Javier, Ana Mª, Andrea, Francisco, Andrea, Nerea, Manuel, Anxo, Paula, Montserrat, Nieves, Javier, Susana, Raquel, Ildefonso, Alba, Andrea, Melina, Merce, Zulema, Xosé, Ángel, Francisco, Karina, Ana, Goretti, Raúl, Estefanía, Paz, Iria, Ángeles, Clara, Ernesto, Andrés, Bea, Arturo, Asma,  Paz, Lucía, Olaia, Carmen, Ismael, Evelyn, Pablo ,Darío , Carmen, Antón, Miguel, Noa, Nerea, Brais, Carla, Carlos, Santiago, Teresa, Iván, Helena, Martiño, Almudena, Xesús, Lorena, Paula, Yoo-Jin,  Humberto, Leticia, Mª José, Adrián, Oreana, Enrique, Lorena, David, Elías, Luz, Víctor Manuel, Cristina, Víctor José, Lidia, Ana , Felipe, Iria, Clara, Mabel, Hugo, Héber, Matilde, Paqui, Xabier, Alelí, Manuel, Mª Teresa, Olga, Mª Hermitas e Mercedes.   
A todas elas  un agarimoso saúdo e o noso profundo agradecemento.
Que a poesía, tan incomprendida, se  metera nos nosos fogares nas voces de alumn@s do IES Lama das Quendas, IES Val do Asma e CEIP Monte Baliño ; profesorado deses mesmos centros; pais , nais , e outros  homes e mulleres da noso entorno foi todo un pracer que , agardamos, permita que a nosa sociedade se achegue dun xeito máis natural a este tipo de literatura porque a poesía dinos e fainos sentir o que cada un/unha de nós desexemos, non transmite unha mensaxe única, senón tantas como lector@s haxa.
E , finalmente, non podemos, nin queremos, esquecernos de quen armou esta idea: Alfonso, que adicou moito tempo non só á montaxe de cada vídeo senón tamén á gravación das imaxes que o compoñían porque tiñan que ser de seu.Tampouco de Televinte, a canle de televisión local, que aceptou inmediatamente a idea como propia e facilitou a tarefa enormemente.
Grazas.Moitas grazas por facernos gozar deste ano de poesía!

24 dic 2016

Felicidade e fartura!!!

O Apalpador é un personaxe mítico galego, un carboeiro que na noite do 24 de decembro, ou o 31 , baixa da montaña a levarlles os agasallos @s nen@s. Entra pola noite nas casas, vai aos cuartos mentres durmen e apálpalles a barriguiña para ver se están ben mantidos e déixalles unha presa de castañas, noces e xoguetes co desexo de que teñan moita felicidade e fartura no que tempo que vai ata o seguinte Nadal.
A rapazada ten tal inquedanza que non para de rebulir e hai que cantarlle esta cantiga:


Vaite logo, meu meniño (miña meniña)
marcha agora para a camiña
Que vai vir o Apalpador
a apalparche a barriguiña

                                             Xa chegou o día grande
                                                día do noso Señor.
                                             Xa chegou o día grande
                                              e virá o Apalpador.

                                             Mañá é dia de cachela,
                                          que haberá gran nevarada
                                             e há vir o Apalpador
                                           cunha mega de castañas.

                                            Por aquela cemba
                                            xa ven relumbrando
                                            o señor Apalpador
                                         para darvos o aguinaldo.
 
 
cachela :plancha furada para asar as castañas
mega : cesta para apañar castañas e outros froitos secos   
cemba:parte elevada dunha montaña ou camiño.

22 dic 2016

FELICES VACACIÓNS!!

 
 Que 
         teñades 
                    unhas 
         
    BOAS FESTAS!!

21 dic 2016

Pamp@s cos Pampín

«Estes Pampín son parvos!»-di un rapaz ao entrar na reunión.E despois, matizou a súa afirmación: «escolleron o lote equivocado!»E , a partir destas palabras continuou unha conversa na que tod@s participaron dun xeito moi activo amosándonos novos puntos de vista,e puntualizando e argumentando opinións.
Concordamos en que Indalecio descoñecía o que agachaba cada lote, en que non merecían a herdanza , en que se atoparon na vila con canto pillabán había, en que os ricos da aldea parece que chegaron a selo por medios pouco lícitos, e en que nos gustou A Mansión dos Pampín de Miguelanxo Prado a tod@s menos a un que se queixa das ilustracións.
E se el@s herdaran  a casa da aldea como Inda, que farían? Dixeron que a venderían para mercar uns/unhas un piso mellor, e outr@s unha casa.
Vantaxes e desvantaxes do piso? Saíron unhas cantas. Houbo un rapaz , ben práctico el, que dixo preferir o piso argumentando que é moito máis doado de limpar.(Ai, como o comprendo!)
E se herdaran o lote dos pisos e garaxes, que farían? Maioritariamente vendelos para adquirir algo mellor.
E se nos tocara a lotaría de nadal?-pregunta unha das asistentes.As respostas foron variadas: viaxar, gardar os cartos por se os necesitaran máis adiante, restaurar a casa que teñen nas aldeas... (E tod@s coñecen algunha casa ou pazo restaurado polos arredores, e valoran o esforzo que os donos realizaron para integralos no entorno e repectar a tradición.)
Rematamos poñéndolle adxectivos a Indalecio, a súa muller e fillos, ao alcalde , ao contructor...Debo  dicir que non saíron ben parados. Pero tampouco o merecían!

Se tes ollos e oídos...

É tan fácil coller o camiño malo!Na vida real actualidade diaria me remito)  e na ficción, como pasou en A Lingua das Bolboretas, por exemplo. Esa escolla errada parece que foi a que fixo Pierrot, o protagonista, de  El niño en la cima de la montaña, de John Boyne, que detestaba a violencia, fuxía da confrontación e...que fixo despois?
Pois así somos os humanos, queremos as cousas pero non as súas consecuencias.
Pierrot evoluciona co paso do tempo pola educación? que recibe. Estamos convencidos da importancia da educación, do valor da información que reciben @s nen@s e da relevancia de ensinarlles a pensar , a criticar e a asumir responsabilidades. Na novela esta opinión é verbalizada por Enma ,a criada:«Nunca finjas que no sabías lo que estaba pasando aquí.Tienes ojos y oídos. [... ]Lo oiste todo.Lo viste todo.Lo sabías todo.Y sabes también de qué cosas eres responsable. »
Mais Pierrot non está preparado para aceptalo, preferiría baleirar a mentemente, querería ter anmesia para non sufrir polos feitos acontecidos na súa adolescencia. Finalmente , toma unha decisión que nos leva @s lector@s ao efectista epílogo ,que ninguén esperabamos, no que o perdón asoma e brila con forza gracias á amizade.
Falouse de El niño del pijama de rayas porque é do mesmo autor, trata tamén o tema "nazi" e algúns personaxes viven en ambas novelas.
Consideramos que é un libro fácil, entretido, bonito pero non sorprendente. E augurámoslle moit@s lector@s entre o alumnado de ESO.

20 dic 2016

Historia de misterio...ou non tanto?

Pais,nais e amig@s do club leramos El cuento número trece de Diane Stterfield  e o pasado mércores, xuntámonos para falar entre nós del.
A novela gustoulle moito a algunhas persoas e bastante menos a outras.(Xenial, porque a situación perfecta para comentar un libro é que haxa pluralidade de opinións).Quen se "enganchou" dende as primeiras liñas e quen parou de ler e obrigouse a retomar a lectura días despois.De calquera xeito ninguén está arrepentid@ de ler esta historia que para un par de persoas foi moi predecible.(Outr@s fomos excesiamente inxenu@s?).Esas asistentes contáronnos que  se decataron de determinadas accións que ocurrían que só podían deberse a que na casa había outra/s persoa/s ( Non imos aclarar máis por non "destriparlla" a alguén que se anime agora  a ler a novela.)
Alguén manifestou que  a lectura tivo certa complexidade polas descripcións abondosas e tantos personaxes como aparecían.
Coa historia viaxamos á campiña inglesa nunha época que intentamos acotar comentando outros aspectos da novela.
A narración lida serviunos de pretexto para falar da maldade, da mentira, da verdade, do perdón, da familia, do amor, das mulleres ( e a súa pouca valía noutros tempos), da enfermidade ...
Curiosamente o personaxe menos querido ( que non odiado) non foi Adeline ou Vida Winter , que consideramos unha víctima,senón que foi a nai de Margaret polo desapego inxustificado co que sempre tratou á súa filla, aínda que o pai tamén ten á súa responsabilidade nesa relación.
Subliñamos a pasión polos libros e a literatura que impregna  toda a novela e preguntámonos se habería "secuela".
E charla que te charla , enredamos comentando tantas cousas que algunhas persoas saímos ás 19:00 h. da Biblioteca. Será que estabamos mal agusto!

O tren que nos leva a un mundo incerto

Esta vez, eramos pouc@s na reunión; pero falando de Engurras, de Paco Roca,  o tempo voou. A María gustoulle moito libro, porque ten tantas historias! No microcosmos da residencia hai profundas relacións de amistade e de amor; como a da muller que segue o seu marido para estar con el ata a fin. Hai lembranzas que atravesan a mente como estrelas fugaces o olvido; hai loita pola supervivencia e « trapicheo» como nos mellores filmes carcelarios; hai tamén un tren, onde viaxa a muller que nunca envellece, o tren onde tod@s imos e quixeramos baixar antes de chegar á soidade total, á vida sen vida do andar de arriba.

19 dic 2016

Reunión do alumnado de 1º A e B de ESO

Esta semana si que vos toca!
Mañá martes, ás 11: 15 h xuntarémonos para comentar A Mansión dos Pampín de Miguelanxo Prado que a estas alturas tod@s coñecedes moi ben.
Creo que imos ter unha sorpresa nesa reunión. Agradable , por suposto.
Se queredes, vémonos!

Lembrarlles a nenez!

Por nada do mundo quixeran ver ás súas avoas,xa non lles viven os avós, nunha residencia como na que están os personaxes do libro que leron. Unha das asistentes non pode nin pensalo sen que as bagoas aparezan nos seus ollos. Quérenas moito.
E  Engurras de Paco Roca a algúns parecéulles triste. Demasiado. Outr@s gozaron coa historia d@s residentes sobre todo cando  facían trastadas coma se fosen rapaces pequenos. Critican o "abandono" ou "despreocupación" de moitos familiares. Pensan que se os visitaran máis veces o seu deterioro non sería tan rápido. Saben, por experiencia, que cando unha avoa recibe a súa visita "alegrámoslle o día" , di un rapaz; "ilumínaselle" a cara ; o sorriso chégalles de orella a orella , afirman. @s máis afortunados conviven con elas.
Contaron as súas experiencias  con algún familiar con alzhéimer e as conversas que tiveron coas avoas a partir da anterior reunión na que quedaramos de falar con elas , pedirlles que nos contaran historias que lembraran de cando tiñan a idade que eles teñen , da súa nenez en xeral e , mesmo houbo quen sacou foto coa avoa  imitando outra na que a súa avoa tería os seus mesmos anos. Este tempo que pasan coas súas persoas maiores non se lles esquecerá nunca!
Sobre o formato do libro, coma sempre, teñen opinións distintas: uns gozan dende cativiños cos cómics e outr@s non os len nunca, así que para algunhas persoas a combinación de imaxe e texto é un acerto mentres que outras prefiren só a historia da que xa se farán unha imaxe. Aínda así,  non se arrepinten de ler o libro nin se cerran a ler máis banda deseñada.

12 dic 2016

Reunión do alumnado de 2º de ESO e PMAR

O vindeiro martes, 13 de decembro, teremos a reunión do alumnado de 2º de ESO e PMAR para comentar o libro de Paco Roca titulado Engurras.
@s superticiosos din « en trece e martes nin te cases nin te embarques nin da túa casa te apartes». Nós non imos facer nada diso, senón que imos falar; logo non teremos en consideración as supersticións.
Así que , rapazada, ás 11:15h. nas Aulas Multimedia e Obradoiro, agardámosvos para pasar un anaco entretido esfiañando a novela gráfica que acabamos de ler. Por certo, se podedes visitade está páxina na que se nos fala dunha interesante experiencia relacionada con anciáns. 

30 nov 2016

E a vida quedou quieta...

Levabamos  tempo pensando en facer o reto.Na reunión do equipo da biblioteca  comentábase, pero quedaba sen data ;mais, finalmente, hai quince días que fixamos a data que nos conviña a tod@s  por non estar sinalada ningunha outra actividade no recreo do luns 28.
Desta volta, o curioso foi como a rapazada se enterou aos poucos minutos de colocar os carteis , antes de que llo mencionásemos nas aulas ,e como puntualmente, apurando os bocadillos, agardaban á porta da nosa biblioteca.
Grazas a Alfonso, coordinador da biblioteca, que non se paralizou porque durante un anaco era o único ser que daba mostra de vida naquel espazo  mentres nos gravaba entre libros.
Temos que advertir que , durante a gravación, ningún humano e ningún libro sufriron ningún tipo de dano. 
Observade a actividade da biblioteca paralizada. 
 

28 nov 2016

Reunión do alumnado de 3º A e B de ESO

 "Aquel día, despois dunha pesca abondosa, cando xa estaban a piques de dar por terminada a xornada, os pescadores pescaron o único pez que non podían,que  non debían pescar: o pez que se alimenta das almas dos mariñeiros que morren no mar sen que ninguén os recorde."
Pobres mariñeiros! Que vai suceder?
Como xa o lestes xa o sabedes, só resta comentar a historia e as fermosas ilustracións de De Profundis de Miguelanxo Prado.
Farémolo o vindeiro martes, 29 de novembro,a partir das 11:15 na Aula Multimedia  e Obradoiro.
Queremos escoitar a túa opinión!! 


25 nov 2016

Tanto que dicirlles aos avós!

Estes rapaces van ler« Enrugas», historia emotiva onde as haxa, pero hoxe non queremos estar tristes, así que escríbenlles cartas fermosas aos seus avós.
     Iván Varela dille á súa avoa:
    «Quería darche as grazas por estar todos os días aí e por apoiarme nos bos e nos malos momentos. O que máis me gustaba , cando era pequeno, era estar os dous na cama e oír as historias de cando ti eras nena, de como traballabas e como vos divertiades. Disme que agora só sabemos divertirnos con móbiles e con trangalladas».
     Lía dille á súa avoa: «Eres mi segunda madre, por ser la que me cuida, la que nunca me dice nada sobre lo que hago mal...
      Espero que cumplas tu sueño de arreglar la casa de Esperante y pasar el verano comigo».
    Enzo deixou á súa avoa en Venezuela e bótaa moito de menos, lembra 
« cuando dormía en tu habitación y despertaba temprano para desayunar arepas y café en el patio, co Sisi (nuestra perrita)...También recuerdo los paseos que dábamos por la chapa y los viajes imposibles a la finca de mi abuelo....Sabes que te quiero y te extraño. Espero verte a ti y a todos por allá».
     Nós tamén o esperamos, Enzo, e agardamos que en todos vós permaneza viva a memoria e o agarimo polos vosos avós, tal e como manifestades nestas fermosas cartas, aínda que non podemos publicalas todas, porque as historias serían tan intensas como longas.

23 nov 2016

Que difícil é atopar parella!!!

Tocaba realizar actividades que axudasen a entender a lectura deste trimestre:Engurras de Paco Roca  así que comezamos a reunión de onte, martes, co alumnado de 2º A de ESO formulando a seguinte pregunta: Que é o que máis perden @s maiores? El@s,pensando nos seus avós  responderon con unanimidade:"oído e memoria".
Ás veces non é tanto que perderan audición,- que si pasa-, senón que, ás veces,  non oen porque non nos escoitan.Non sabemos se é porque non temos nada bo que dicirlles ou que pensan que  que lles imos dicir nós que el@s non saiban.
Puxémonos logo ,por un pouco, na "pel" dunha persoa maior e pasámonos mensaxes á orella ata que chegaron ao fin da cadea e comprobamos que a mensaxe orixinal non era como a mensaxe que chegou, aínda que se parecía moitísimo porque eramos pouc@s e a rapazada esmerouse en facelo ben.Por certo para "transmitir"  empregamos versos da canción "Salir Corriendo" , de Amaral, por complicidade coa conmemoración da semana contra a Violencia de Xénero.
Para  traballar a memoria , actividade que deberamos ter sempre presente, proporcionámoslles unhas cartas que fixemos con imaxes de Engurras. Colocadas , boca abaixo, debían atopar as parellas ,xa que estaban repetidas.Isto serviunos para comentar as situacións que reflectían as imaxes e a memoria, sobre todo a memoria gráfica, púxose a traballar; nunhas persoas máis ca noutras (e é que unha rapaza ten moita práctica porque xoga cada día coa súa avoa. Que sorte tes rapaciña!!). Mesmo houbo competencia e , ao tempo, colaboración animando a quen lle tocaba voltear e facendo que reflexionase.
Tod@s conseguiron algunha parella, pero... adivinade quen acadou máis!!! 
Pasou demasiado rápido o tempo, que de verdade, foi de lecer.

21 nov 2016

Reunión do alumnado de 2º de ESO

Non sodes maiores que perderon oído ou quizais memoria; así que , rapazada de 2º de ESO , lembrade que a reunión do club é o martes, 22  de novembro, nas aulas Multimedia ( 2º A)  e Obradoiro (2º B) , ás 11:15 h.
Pasaremos un anaquiño xunt@s pensando en libros e historias e traballando con elas.
Agardámosvos!!

MAMÁ ! Que fai un somier como porta do meu cuarto???!!!!

 «Chapuza feita por un arquitecto». Así definen os rapaces o feísmo arquitectónico, fronte á wikipedia que nos proporciona unha información máis elaborada:«conxunto de infravivendas, construcións, infraestruturas e obras humanas con alto grao de mediocridade que degradan o seu contorno».
Entregámoslle unha viñeta, onde aparece unha muller «concienciada» coa reciclaxe: usa unha vella antena de tv. como tendedeiro; somieres, para cerrar unha leira; botes de Cola Cao e rodas usadas, para pór plantas...
Os rapaces din que nas súas casas ,ou nas dos veciños, se fai o mesmo: potas vellas, para comer as galiñas; bañeiras onde se plantan «fresas»; espantallos feitos con botes e latas de conservas... Todo isto lles parece ben, sempre e cando un veciño non o faga ao lado dunha casa moi coidada e cun bonito xardín, e ,moito menos, ao lado da súa propia casa!
E se a súa nai lles decorase así o cuarto? Un bote de piña como lapiceiro, un somier de porta, unha caixa baleira de refrescos para sentar... Responden horrorizados que de ningunha maneira! Acaban de comprender o que é o feísmo. Entre os cinco motivos que lles pido para indicar as causas da súa frecuencia, indican:
  -É máis barato e práctico.
  -Dáselle uso a cousas inutilizables.
  -Á xente non lle importa que se estrague a rúa, impórtalle vender casas.
  -Non hai bo gusto.
   -Non son conscientes do que fan...
    Si, creo que o comprenderon.
   Para a próxima reunión, entregarán ou enviarán fotografías do que eles consideran feísmo na zona de Chantada. Agardámolas!

16 nov 2016

En cada casa unha historia

Cada libro que lemos dinos algo máis  do que nos conta. Estamos lendo coa rapazada de 1º A de ESO  A Mansión dos Pampín  de Miguelanxo Prado e teremos ocasión , na próxima reunión, de falar e opinar da historia da familia Pampín e as súas peripecias.Na de onte , martes, quixemos afondar na  harmonía que debe existir entre as vivendas e o medioambiente, o patrimonio histórico-artístico e o contorno en xeral.
Por iso , cada rapaz escolleu a cegas un folio no que lle aparecía una fotografía dunha casa.Tratábase de construcións de pedra, de peles, de ladrillo, de formigón, de xeo, de terra, de madeira, de palla, de tea…Vellas , antigas ou modernas.Rurais e urbanas.Unhas  eran das que permanecen fixas nun lugar, pero outras eran facilmente movibles ( tenda de campaña , vivenda  en vehículo). Podíanse situar en diferentes lugares do mapa do mundo: uns próximos (Chantada e outros lugares de  Galiza, Andalucía) e outros máis distantes como  Alaska, Amazonía, África, estados Unidos  ,Hungría, Finlandia,Islandia…
En común puxemos toda a información anterior porque era significativa para a segunda parte da sesión na que tiveron que crear unha narración da que fosen protagonistas unha parella  cun fillo e unha filla que viviran en cada un daqueles fogares.
E fixérono con interés ,creatividade e orixinalidade sabendo que non lle ocorre o mesmo a quen percorre os salóns dun pazo árabe  ou dorme nunha tenda ao aire libre ou se protexe da extrema temperatura nunha casa baixo terra en Islandia.Tiveron en conta o clima, a paisaxe, e ,en xeral ,as condicións que determinan a vida das persoas segundo se atopen nun ou outro  medio .
Unha experiencia gratificante que leva á rapazada a reflexionar sobre estas cuestións,nada  menores,  que lle irán creando opinión sobre a necesidade de adaptarse , no máis amplo sentido da palabra, ao lugar que desexamos sexa o noso fogar.

14 nov 2016

Reunión do alumnado de 1º de ESO

Se existe algún grupo especialmente interesado en que teñamos reunións , ese é o de 1º de ESO. Non hai día no que non pregunten :" cando é que nos xuntamos?" E teñen o calendario pegado no taboleiro do club , e saben que vén tocando unha reunión por mes  pero semellan desas persoas que senten que ,ao preguntar, suceden antes as cousas.
E por fin, chegou o día. Mañá martes, ás 11:15 horas, na aula Multimedia e na Obradoiro xuntarémonos  para facer actividades. Cales?...Xa o saberedes, impacientes!

10 nov 2016

Unha viaxe inesperada

Iniciamos a viaxe da sesión co alumnado de 4º proporcionándolles unhas viñetas de Quino para que  imaxinasen a historia que  narraban e  que , logo, nos tiñan que contar.
Toda a creatividade agromou e prendeu nos seus  relatos que , ademais, remataron cun refrán ben atinado en cada caso.
Na primeira parada do noso recorrido , verbalizaron as diferentes maneiras de contar historias: con palabras, con debuxos, con xestos... Despois,reiniciamos o camiño observando a maleta cun gran interrogante que se debuxara na pizarra.E falamos dela. Alguén dixo que ía de viaxe,que cambiara de dono,que estaba perdida nun aeroporto ,de aí o signo da interrogación... E podía ser, pero non. Esta era a súa maleta, a de cada un/unha. Esa que @s acompañaría porque tiñan que marchar, así ,de súpeto,sen diñeiro. Só poderían levar algo de roupa e tres cousas que debían escoller.Unha persoa preguntou se esas tres cousas tiñan que "entrar na maleta"-quizás pensando en levar  algún familiar ou algún moble como a cama.Xa resignad@s coas limitacións impostas,fixeron as súas propostas: auga ( se a deixaran introducir no avión, se viaxaban en avión), comida , un amigo (ah!Non, que non cabe!),un móbil , un mapa...Mentres pronunciaban todas estas "posibilidades" debatían sobre a súa conveniencia ou non.(Orgullosas estamos desta rapazada que analiza as situacións e ofrece diferentes solucións!!)
Avanzaron no percorrido e coa maleta chea desas cousas que cadaquén elixiu e, por fin , chegaron a un destino descoñecido."Que farías nada máis pisar esa nova vila?"-foi a seguinte cuestión que lles presentamos.Dende buscar traballo ata pedir axuda a un policía ou ao consulado, pasaron por proposicións diferentes.
"E como vos sentiríades? -preguntamos finalmente."En tensión", "con morriña", "perdid@s","preocupad@s","moi sós". Igualiño que o protagonista de Emigrantes ,o libro de Shaun Tan que leremos neste primeiro trimestre.
Neste momento,si que, definitivamente, as mediadoras podemos dar por rematada  esta viaxe de hoxe.


Lecturas do outono

Non queremos dicir que só se poidan ler estes libros durante o outono. A  afirmación do titular significa que estas son as lecturas que as diferentes seccións do noso club de lectura lerán neste outono.
A rapazada lerá novela gráfica para introducilos pouquiño a pouco neste marabilloso mundo que combina imaxe e texto.A rapazada de 1º de ESO, 3º de ESO  e 1º e 2º de Bacharelato lerán respectivamente   A Mansión dos Pampín , De Profundis,  e  Trazo de Xiz, todos da autoría de Miguelanxo Prado. Para os de 2º de ESO escollemos  Engurras , de Paco Roca ;e ,finalmente , os de 4º de ESO  meteranse no mundo de Shaun Tan  coas suxerentes imaxes - e sin texto!- do libro Emigrantes.
Os maiores leremos novela de características ben diferentes.O grupo de adultos ( pais,nais e outr@s lectores) teñen como proposta El cuento número trece de Diane Setterfield e o profesorado lerá El niño en la cima de la montaña de John Boyne.
Cando teñamos as reunións para conversar sobre o lido e dar as nosas opinións, cada persoa poderá compartir os seus comentarios sobre se nos gustaron ou non  e todo aquilo que desexemos subliñar ao respecto. Mentres, só resta agardar que tod@s teñamos boas lecturas !

7 nov 2016

Reunión do alumnado de 4º de ESO

Rapazada de 4º, lembrade a nosa reunión do club do vindeiro martes, 8 de novembro.
Será  na Aula multimedia e na Obradoiro, ás 11:15 horas.
Aproveitade a mirar con detemento a fotografía da convocatoria e xa nos contaredes que vos suxire.
Agardámosvos!!

2 nov 2016

Chegou a hora de valorar

Rematada a semana do Mercadiño de Libros chegamos ao momento de valorar a actividade. Non de facer contas e pensar en términos monetarios soamente  senón que é o instante de analizar pros e contras, beneficios e prexuízos se os houbera.
No apartado de doacións sinalar que  recibimos 35 exemplares novos nesta ocasión.Á rapazada que nos cedeu os libros, entregámoslle 29 vales dos cales só fixeron efectivos 16.
Algunhas persoas aportaron libros para prestar ata acadar os 18 que se expuxeron no mostrador do noso mercado, dos cales levaron 8 de emprestado para as súas casas.
E xa ,finalmente,entre o alumnado e o profesorado mercaron 23 exemplares ao longo destes días.
Para concluír o apartado de números, podemos computar un movemento duns 100 exemplares que cambiaron de mans por uns días ou para sempre.
Se as cifras nos compracen, máis o fan os bos momentos vividos, eses nos que @s lector@s se achegaron para falar deste ou aquel título  que tiñamos diante; para preguntar se tiñamos algún dun autor concreto porque desexaban lelo; para miralos , tocalos, comparalos coas edicións propias...
O grupo de persoas do club de lectura e da biblioteca -rapazada e profesorado- que organizou este actividade  non pode menos que calificala de beneficiosa, positiva,   satisfactoria e útil.
Grazas a tod@s por colaborar.
O ano que vén máis!
 

31 oct 2016

O Mercadiño de Libros na prensa

Do 24 ao 28 celebramos nos corredores do IES Lama das Quendas a sexta edición do Mercadiño de Libros. Escollemos sempre a semana na que se conmemora o Día das Bibliotecas que nesta ocasión foi o 24 de outubro.
Cada un dos cinco recreos , o profesorado e o alumnado do club e colaborador na biblioteca do centro atendeu o postos no que  se venden os libros que nos donan e préstanse os que nos prestan nun intento de optimizar a vida dos libros e favorecer a lectura , a xenerosidade , a convivencia e o gusto polos libros.
Este evento foi recollido pola prensa escrita e pola televisión.
En La Voz de Galicia aparecemos na páxina L4  da edición de  Terras de Lemos. Como vedes hai imprecisións na noticia porque non están os libros expostos simplemente, senón que se expoñen para poder tocalos, miralos , e se nos interesa, mercalos e levalos para a casa.Sabedes que foi un intercambio de libros entre as persoas que quixeron colaborar co club  e a biblioteca do noso instituto.
En Televinte, a canle audiovisual de Chantada  emitiron a noticia no Telenovas cun resumo da actividade. Iso si, con imaxes do  curso pasado para disgusto da rapazada que atendía  o posto porque desexaba explicar a actividade coas súas propias palabras. E máis cando anunciaran a visita para gravar.
O agradecemento do Club de  Lectura e da Biblioteca do centro a ambas  empresas por facerse eco das nosas accións.

 

28 oct 2016

Viaxe ao máis fondo dos sentimentos.

 Cando escribín o título De profundis no taboleiro, e lles dixen que ese era o libro que ían ler, empezaron a imaxinar de que podería tratar: «de sentimentos,» dixeron varias; «do mar», dixo Daría. Todas acertastes -dixen eu.
Oscar Wilde revelou os seus segredos e reflexións máis íntimas en De progundis, pero non é iso o que imos ver e ler, senón a obra de Miguelanxo Prado co mesmo título ( casualidade?). Así, folio en man , cada unha debuxou o seu fondo do mar, un fondo do mar imaxinado, que non se basease no que aparece nos documentais; porque, como dixo o poeta: «O mar é unha illa de auga rodeada de ceo por todas partes».
      Ao final, como en cada reunión, ensineilles o libro de Miguelanxo Prado, cheo de mar e de sentimentos, e convideinos a mergullarse na maxia das súas páxinas.

26 oct 2016

Profundamente impresionad@s!

Da Casa da Cultura  e da Sala do Auditorio chegaba o alumnado de 3º A de ESO o pasado martes. Cans@s pero content@s ,viñan de ver a Primeira retrospectiva  de Manuel Jorge en Galicia, concretamente na súa vila de orixe.A conversa , logo, non podía versar sobre outra cousa que non foran as sensacións e opinións da rapazada sobre os cadros contemplados.
Cren que o traballo do artista se pode encadrar en dous estilos diferentes: un máis realista , con retratos varios  , que está na Casa de Lemos; e  outro máis abstracto , con cadros moi grandes, que pode contemplarse no Auditorio.
Viñan moi contentos de ter visitado a mostra e traían como curiosidades máis destacadas que Manuel Jorge nunca vendeu ningún cadro ( para non competir coa súa dona, dicían) e só o vendería a cambio de "tempo" - pero os homes grises que gardaban o tempo que os homes aforraban so existen en Momo-.E tamén lles chamou a atención que o Mediterráneo  está ben metido na alma do pintor e agroma nas súas obras.
Chegados a este punto,falamos das dotes e prácticas pictóricas del@s mesm@s e  só unha rapaza confesou ter practicado con técnicas diversas, pero xa non pinta.Algún dos asistentes recoñécese experto en "pintar a mona", pero non aceptamos esa actividade como artística.
Califican aos pintores coma seres solitarios, maiores, agradables... influídos polo autor da exposición visitada xa que nunca antes visitaran unha. Gustoulles , así que  achegaranse a outras que se celebren na nosa vila.
Do pintor chantadino chegamos ao pintor coprotagonisata de De Profundis a obra de Miguelanxo Prado que será a lectura para @s rapaces e rapazas de  3º de ESO neste trimestre.
Motivados como estaban , ben seguro que gozarán coa historia e as ilustracións do libro que lles propuxemos.

24 oct 2016

Reunión do alumnado de 3º de E.S.O.

Recordatorio para as rapazas e rapaces de 3º de E.S.O. que terán a reunión o vindeiro martes, 25 de outubro , Día das Bibliotecas, ás 11:15 h.
Estaredes en dous grupos,por un lado A e por outro  B,  atendidos polas mediadoras de lectura, na Aula Multimedia e na Aula Obradoiro que se atopan no corredor superior.
Agardámosvos!
 

21 oct 2016

Cada ano somos máis!

Para este curso contamos con 18 persoas no club de lectura de adult@s.  Ademais de nais e pais, outra vez temos algunha desas persoas que, sen ter vinculación directa co instituto,  quere compartir o seu tempo e as súas lecturas connosco. Estamos encantad@s!
Na reunión do pasado mércores ,dúas das persoas implicadas neste proxecto lector, transmitímoslles o mecanismo, a dinámica deste grupo do club que non amosará problema algún porque @s veteran@s, vari@s dos cales  xa levan cinco anos ( tantos como ten o club de pais/nais e adultos) , estarán  dispost@s a informal@s. Ademais fixemos un grupo de wasap que nos servirá para estar ben comunicados continuamente.( Podedes ver na foto que @s integrantes do grupo están  moi post@s nas novas tecnoloxías e facían anotacións nos seus móbiles).
Acordamos a data e hora da nova reunión e propuxemos a lectura para o mes de decembro. Leremos El cuento número trece de  Diane Setterfield.
A partir dese momento iniciamos un  intercambio de opinións sobre se preferían ler en e-book ou en papel; se lían ata a fin calquera libro ou paraban no momento en que comprobaban que non lles "enganchaba"; se lían un , dous ou tres libros a un tempo;se len novela gráfica ou non;se tal ou cal libro lles encantou...
Xa para rematar fixémoslles o carné da biblioteca a quen non o tiña e procedemos a facer o préstamo dos exemplares da novela cos que conta a Biblioteca do IES.
Tampouco desaproveitamos a ocasión de darlles a coñecer, @s nov@s, o proxecto de "Un ano de Poesía" que estamos levando a cabo en colaboración  con Televinte neste ano de Manuel María e alguén houbo que se animou  a ler un poema, que por certo xa gravou.
Coma sempre,para estes mediadores  foi un pracer  ter unha das grandes mesas da Biblioteca ateigada de siareir@s da lectura.Medramos en número de xeito importante!
Grazas e benvid@s.

20 oct 2016

Querida avoa...

Os rapaces e  as rapazas que acudiron onte mércores á reunión do club ( o martes foi festivo en Chantada) teñen poucos recordos de cando eran pequen@s. Ao máis que chega algunha persoa é a lembrar algo de cando tiña catro anos. E se miramos cara o futuro , non teñen imaxinación suficiente para  verse máis alá dos 18 anos ,salvo  unha rapaza que  se ve de avoíña " marchosa e dinámica"  facendo o que lle peta e "mandando".
Xa que mencionaron a palabra máxica na xuntanza, comezamos a falar dos avós e avoas .Tod@s conservan  polo  menos un e quéren@s moito  por iso aproveitamos para escribirlles unha breve carta ( agora que ninguén as escribe) na que lle tiñan que contar unha noticia que significase moito para  @s avós e avoas.Tod@s se dirixiron a unha  avoa.Unha persoa  non soubo que dicirlle porque di que a súa avoa non precisa de boas noticias, xa as ten a diario.Outras dúas escribiron as misivas  desde o presente  para contar que  iría para a súa casa " todos os venres " ou que  a familia está a arranxar a casa na que " ti e máis o avó vivistes durante tanto tempo".Houbo alumn@s que escribiron as súas cartas  para dicirlle a avoa que remataran a carreira de veterinaria, medicina ou que , ademais, xa conseguiran o traballo acorde cos estudios realizados,  nesta  súa vila;aínda houbo quen lle  anunciaba a súa volta á casa- non sabemos se polo nadal-  cun fermoso regalo , que a faría feliz, na maleta.
Todas estas actividades , orais e escritas, serviron para presentarlles  aos "avós e avoas" que protagonizan o libro de Paco Roca titulado Engurras  que será a lectura deste primeiro trimestre.
A rapazada de 2º A vai preparar  algo ben bonito para a reunión de novembro. Pero diso xa teredes noticia.

 
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Justin Bieber, Gold Price in India