Tanto que dicirlles aos avós!

Estes rapaces van ler« Enrugas», historia emotiva onde as haxa, pero hoxe non queremos estar tristes, así que escríbenlles cartas fermosas aos seus avós.
     Iván Varela dille á súa avoa:
    «Quería darche as grazas por estar todos os días aí e por apoiarme nos bos e nos malos momentos. O que máis me gustaba , cando era pequeno, era estar os dous na cama e oír as historias de cando ti eras nena, de como traballabas e como vos divertiades. Disme que agora só sabemos divertirnos con móbiles e con trangalladas».
     Lía dille á súa avoa: «Eres mi segunda madre, por ser la que me cuida, la que nunca me dice nada sobre lo que hago mal...
      Espero que cumplas tu sueño de arreglar la casa de Esperante y pasar el verano comigo».
    Enzo deixou á súa avoa en Venezuela e bótaa moito de menos, lembra 

« cuando dormía en tu habitación y despertaba temprano para desayunar arepas y café en el patio, co Sisi (nuestra perrita)...También recuerdo los paseos que dábamos por la chapa y los viajes imposibles a la finca de mi abuelo....Sabes que te quiero y te extraño. Espero verte a ti y a todos por allá».
     Nós tamén o esperamos, Enzo, e agardamos que en todos vós permaneza viva a memoria e o agarimo polos vosos avós, tal e como manifestades nestas fermosas cartas, aínda que non podemos publicalas todas, porque as historias serían tan intensas como longas.