Na xuntanza do pasado mércores, cos pais e nais que se achegaron á Biblioteca do centro, falamos de La Ladrona de Libros .
Foi a primeira vez ,no tempo de andaina deste club, que o libro provocou sensacións ben diferentes n@s lector@s (feito fantástico porque na diferencia, no contraste está a riqueza).
Principiaremos por resumir con brevidade o comentado na reunión.
Do que primeiro falamos foi da narradora da historia.Algunhas persoas comezamos a novela e ,segundo avanzabamos nas páxinas, ibámonos sentindo un pouco desacougados ao decatarnos de que quen nos falaba era a morte.E, tal como continuou o relato ata o final, quedamos coa idea de que a morte está sempre presente, ao noso carón para levarnos cando toque .E por Liesel foi tres veces.
Continuamos esmiuzando os personaxes que aparecen no libro salientando o que máis nos gustaba de cada un, pero sen poder escoller un por riba dos demais. Gustounos Liesel e sentimos compaixón por ela por perder ao seu irmán, polas dificultades de adaptarse a unha nova familia de acollida e , perdida esta, aínda debeu ser salvada por unha terceira. Aínda así , o seu final foi pleno.( Ou eso imaxinamos nós.A nós pareceunos ben).
De calquera outro personaxe podemos sinalar algo.Así , espertou en nós moita tenrura Rudy coa súa adoración por Jesse Owens e a insistencia en lograr un bico da súa amiga.E que dicir da sensibilidade de Hans? E do bo corazón ,baixo a capa de dureza, de Rosa? E da capacidade de pensar e facer reflexionar de Max? E da melancolía de Ilsa?
O dito, non fomos quen de escoller @ que máis nos gustou.
Do sitio onde transcorren os feitos da novela quixemos remarcar que é un lugar tranquilo, pequeno, cuns veciños que se axudan,discuten, protexen, rifan... Todo isto nun ambiente bélico ,pero o que a obra reflicte é como vive a guerra a xente de a pé, os que non están de acordo con Hitler e a súa xente aínda que soporten todo sen rebelarse dun xeito manifesto porque o único que queren é vivir...
Todos pensamos que compría destacar que os nenos da novela de Markus Zusak pensan por eles mesmos, son autónomos e colaboran nos traballos cotiás das familias dun xeito responsable. Neste punto xurdiu un debate sobre a idoneidade ou non desta novela como lectura para @s nos@s fill@s adolescentes e os valores e a interpretación que eles farían da mesma.
Comentamos tamén que o amor pola lectura e polas palabras e a forza de ambas como remedio é un contido transversal ao longo do libro.
Concluíndo, a novela de Markus Zusak gustounos á maioría d@s lector@s que gozamos dun tempo de paz, de humanidade, de esperanza mentres a líamos; mais, pola contra, a outras persoas non logrou atrapalas ben porque a dureza do narrado as incomodabas ou, tamén se dixo, polo formato que mesturaba reflexións e debuxos que as sacaban da lectura.