Viaxe ao máis fondo dos sentimentos.

 Cando escribín o título De profundis no taboleiro, e lles dixen que ese era o libro que ían ler, empezaron a imaxinar de que podería tratar: «de sentimentos,» dixeron varias; «do mar», dixo Daría. Todas acertastes -dixen eu.

Oscar Wilde revelou os seus segredos e reflexións máis íntimas en De progundis, pero non é iso o que imos ver e ler, senón a obra de Miguelanxo Prado co mesmo título ( casualidade?). Así, folio en man , cada unha debuxou o seu fondo do mar, un fondo do mar imaxinado, que non se basease no que aparece nos documentais; porque, como dixo o poeta: «O mar é unha illa de auga rodeada de ceo por todas partes».
      Ao final, como en cada reunión, ensineilles o libro de Miguelanxo Prado, cheo de mar e de sentimentos, e convideinos a mergullarse na maxia das súas páxinas.