Lembrarlles a nenez!

Por nada do mundo quixeran ver ás súas avoas,xa non lles viven os avós, nunha residencia como na que están os personaxes do libro que leron. Unha das asistentes non pode nin pensalo sen que as bagoas aparezan nos seus ollos. Quérenas moito.

E  Engurras de Paco Roca a algúns parecéulles triste. Demasiado. Outr@s gozaron coa historia d@s residentes sobre todo cando  facían trastadas coma se fosen rapaces pequenos. Critican o "abandono" ou "despreocupación" de moitos familiares. Pensan que se os visitaran máis veces o seu deterioro non sería tan rápido. Saben, por experiencia, que cando unha avoa recibe a súa visita "alegrámoslle o día" , di un rapaz; "ilumínaselle" a cara ; o sorriso chégalles de orella a orella , afirman. @s máis afortunados conviven con elas.

Contaron as súas experiencias  con algún familiar con alzhéimer e as conversas que tiveron coas avoas a partir da anterior reunión na que quedaramos de falar con elas , pedirlles que nos contaran historias que lembraran de cando tiñan a idade que eles teñen , da súa nenez en xeral e , mesmo houbo quen sacou foto coa avoa  imitando outra na que a súa avoa tería os seus mesmos anos. Este tempo que pasan coas súas persoas maiores non se lles esquecerá nunca!

Sobre o formato do libro, coma sempre, teñen opinións distintas: uns gozan dende cativiños cos cómics e outr@s non os len nunca, así que para algunhas persoas a combinación de imaxe e texto é un acerto mentres que outras prefiren só a historia da que xa se farán unha imaxe. Aínda así,  non se arrepinten de ler o libro nin se cerran a ler máis banda deseñada.