Un autor que casa coas historias

Gonzalo Moure visitounos no Lamas das Quendas o pasado  martes,26 de abril para rematar os actos do Día do Libro.Comezou falando ao alumnado de 1º e 2º de E.S.O. dos seus libros e o proceso creador dos mesmos, para continuar respondendo ás preguntas relativas ás  obras que xa leran del e outras que lles xurdiron  @s rapazas e rapaces no transcorrer das explicacións do escritor.

Deixounos unhas cantas "perlas" que queremos compartir con tod@s vós. 

Afirmou que nunca escribiu por obriga, "por profesión" senón que cada libro brotou dunha anécdota, dun acontecemento que viu, que viviu ; porque se declara un observador , unha persoa que escoita e di carecer de imaxinación.Por iso , para iniciar un libro  debe casar cunha historia. O que lle aconteceu con Palabras de Caramelo  motivada por unha rapaza xorda coa que se comunicaba no Sahara pola linguaxe de signos; Eu , que matei de melancolia ao pirata Francis Drake  naceu dunha frase que lle escoitou a un guía na Coruña. No caso de En un  bosque de hoja caduca   a escrita foi para render homenaxe á súa nai, xa desparecida, coleccionista de libros que tiveran no título a palabra "bosque" e nunca chegara a ter un que falara  dun bosque de folla caduca; así que ,creou este fermoso relato  con diferentes niveis de lectura , versando o máis profundo sobre ese complicado bosque interior que ten cada persoa.

Considera que a imaxinación d@s nen@s de 9 anos  é a maior que existe por iso desexa que  algún día , un científico sexa capaz de conectarse  coa mente dun nen@ desa idade @ que lle poida "absorber" a imaxinación. A combinación sería frutífera.

Ponderou o valor d@s nen@s como seres que empregan o camiño directo, tomando atallos o que lle axudou en varias ocasións na súa vida e lle serviu de inspiración para os seus libros.

Considera que "escribir cura" porque "nos personaxes metes as túas feridas e mentres curas ao personaxe, curas  ti mesmo".

Coñecemos o seu amor polo Sahara, polos animais, polos libros, polas bibliotecas ...Puidemos sentilo.

Á rapazada  recomendoulles ler  dun xeito repousado, cun dicionario  ao seu carón ( el escribe así).

Revelounos a súa frase favorita, que tomara prestada doutra persoa:"Inténtao, fracasa. Inténtao de novo, fracasa mellor". Probemos a pensar nela sabendo que vivimos nunha sociedade que  nos prepara para os éxitos pero non para os fracasos.

Todo un pracer compartir este tempo con Gonzalo Moure grazas á Editorial Anaya. Cremos que foi unha visita  ben proveitosa para a rapazada que manifestou quedar "impresionada" "polo que dicía, como o dicía, o xeito de argumentar os seus razonamentos ", por  ser "unha boa persoa, solidaria..."."Por como lles falou e do que lles falou".Mesmo o seu aspecto , semellaba  un interesante avoíño, lles resultou atractivo.