Despois de agradecerlles que leran os seus libros ( porque a maioría cando acabou con Nata e Chocolate comezou con ¡ Nata e Chocolate invencibles! ) e de manifestar a súa ledicia por escoitarlles dicir que lles gustaran moito,Alicia Borrás, pronunciou as palabras que dan título á entrada que deixaron ao alumnado de 1º descolocado por uns segundos, ata que se decataron do significado da frase.
A autora adicou uns quince minutos para explicar as súas motivacións para escribir estas novelas,como realizou a súa tarefa,quen lle deu ánimos para que lla entregase á editorial e a pronta resposta desta, para goce de tod@s nós.
Esta muller, adicada tamén ao teatro e á dobraxe, confesounos que lle gustaría vivir da escritura e defendeu con vehemencia o dereito á liberdade das persoas no máis amplo sentido do termo.Quedounos claro que é unha persoa moi sensible que amosa empatía cos que sofren.
Iniciouse logo a quenda de preguntas que se prolongou durante aproximadamente unha hora. A rapazada formulou todas aquelas que lle xurdiron ao ler as novelas e outras que se lle ocurrían tralas explicacións da autora quen nos comentou mesmo algunha anécdota acontecida entre o seu irmán, o que fora médico da Selección Española de fútbol, e xogadores tan importantes como Casillas, porteiro da roxa, como se lle deu en chamar..
Alicia Borrás afirmou ter estado encantada e felicitou ao alumnado pola súa participación no encontro.
Xa un día despois, coa perspectiva do tempo, as palabras da rapazada cualificando a Alicia Borrás foron: alegre,amable, optimista,espontánea,cercana, cariñosa, sinxela...
E algo do que quedaron profundamente agradecidos foi das palabras que dixo a favor dos adolescentes coma eles,gustoulles moito que os eloxiara.
Reunións así son todo un pracer.
E algo do que quedaron profundamente agradecidos foi das palabras que dixo a favor dos adolescentes coma eles,gustoulles moito que os eloxiara.
Reunións así son todo un pracer.
0 comentarios:
Publicar un comentario