O alzhéimer rouba vidas

O que sorprendeu ao alumnado de 3º B de E.S.O. da lectura de Engurras de Paco Roca foi o esquecemento, a soidade, a dor, a pena, a frustración,a familia, a vellez, a solidariedade...

Segundo se adentraban nas súas páxinas, como lectores da historia e observadores das imaxes debuxadas,  sentíanse, maioritariamente, tristes.Pero tamén houbo quen se notou preocupad@, empátic@, angustiad@, morriñent@, reflectid@...E cadaquén sabía o porqué destes adxectivos.

Resumimos a historia intercalando as opinións que estimaron oportuno achegar e esmigallamos as consecuencias da enfermidade nas persoas  que "sofren o alzhéimer", como  expresou con precisión unha rapaza ao falar da súa avoa que , desgraciadamente, faleceu xa.

Quixemos darlle un final  diferente ao relato e nese momento houbo discusión.Por unha banda estaban @s que se renderon á realidade e engadiron un desenlace no que , sabendo que non cura, devolven  a Emilio á casa da familia para que pase os derradeiros anos cos seus, desexando que morra con  alguén que o quere ao seu carón.Por outra,@s que se moveron no campo da ficción  e  fixeron que Emilio e os seus amig@s compartiran vivenda na cidade; que curase; que a enfermidade non avanzase  con rapidez e durante moito tempo puidese ter certos recordos e houbo quen  seguiu un razonamento moi lóxico e sorprendente: se estas persoas  son como nenos, por que non ensinarlles todo de novo, coma @s cativ@s?

Unha mágoa que a realidade e a ficción, neste caso, non concorden!