Un discutible, ilustrante e raro Trazo de xiz.

Así adxetivan en 1º de BAC, a historia de Miguelanxo Prado. Poboada de personaxes enigmáticos e solitarios, onde nada parece ter sentido: unha illa que non está nos mapas, un faro que non dá luz, pintadas no dique que falan de amor e da espera por un incerto regreso... 

Os personaxes producen angustia, desacougo, mesmo son sórdidos e morbosos (como a taberneira e o seu fillo). Todos eles están cheos de incógnitas: quen son? De onde veñen? Que fan na illa? Onde van ao saír dela? Regresarán? E o mar? Sempre o mar e Miguelanxo Prado, o mar e nós. 

A beleza das imaxes e o lirismo converten, ao noso modo de ver, a Trazo de xiz non fermoso poema pictórico de raíz existencialista.