A colonización de Marte

"Este é  un libro que escollería para ler eu dun xeito egoísta". Esta era a opinión dunha compañeira sobre Crónicas Marcianas. Quéreo para saborealo e meditalo  a medida que as palabras de Rad Bradbury penetran na súa mente.Gústoulle tanto que xa está programando unha segunda lectura.

Pola contra, outras persoas non teñen plans de relectura destes relatos.

Ninguén acabou disgustado trala lectura ,pero a uns gustoulles e a outros non.

Pouc@s de nós somos d@s que len habitualmente ciencia ficción. So para un dos asistentes é o seu xénero favorito.Pero , aínda así, resultounos fácil de ler porque , entre outas cousas, os personaxes son moi cercanos ,son como calquera de nós aínda que estén en Marte.

Esta foi unha das reflexións verbalizadas: é a eterna metáfora da colonización dun país e a destrución que leva consigo.

O libro é un clásico que trata temas sempre presentes na literatura como son a soidade, a desesperanza, o pesimismo sobre a condición humana, os medos , a vida ... e gústanos que o faga porque recoñecemos o xeito orixinal empregado por Rad Bradbury  aínda que algúns consideren, tamén,  que moitos relatos son  pouco críbles.

En xeral, concordamos coa compañeira que manifestoru que o comezo, os primeiros relatos son espectaculares;os do medio aburren un pouco e ,o final é moi bo.