O grupo de pais e nais do Club de lectura quedaramos para onte, 11 de decembro na Biblioteca do I.E.S. para comentar Rebelión en la granja/A revolta dos animais.E ,salvada a primeira confusión coa hora acordada, entramos con ansia de falar desta obra que, case 70 anos despois da súa publicación, parecera un retrato da sociedade na que nos toca vivir.
A tod@s nos gustou esta lectura.Aos catorce pais e nais presentes e a outras catro nais que me consta que leron o libro e se desculparon por non poder asistir.( A vida de pais e nais e moi dura e moi imprevisible,estamos de garda as 24 horas do día e nalgún nós saen as cousas como quixeramos).
Axiña comezamos o faladoiro.
En principio que sexan porcos e cans os que mandan non nos pareceu nada raro. (É literal, pero admítense interpretacións ao gusto). Que as ovellas sexan uns borregos...pois tampouco.Que cada animal represente unha actitude e uns valores de sobra utilizados na sabedoría popular, coma nos refráns, gustounos.
E agora ...ataquemos ao poder.Napoleón era un porco mandón que se "colocou" moi ben na nova aventura de autogobernar a Granxa Manor, perdón, a Granxa Animal. E rodeouse doutros cochiños que lle facían o traballo sucio ou o traballo de "pensar".E iso que comía máis que os outros porque facía un traballo "cerebral"!
Napoleón "botou aos lobos" a Snowball porque lle facía sombra; utilizaba a Squealer para convencer aos seus gobernados e "facerlles ver o negro branco"; rouba as ideas de outros e despois preséntaas como propias;nomea un comité de porcos que tomarán todas as decisións baixo a súa batuta e sen participación dos demais ;emprega sempre a teoría da conspiración; ordena esnaquizar aos que desobedezan;reduce as racións de comida pero so son "reaxustes";envía ao traballador incansable , aquel que sempre creu nel, ao matadoiro sen compaixón... E mentres o vello burro , coma se dun avó sabio se tratará ,le con claridade o escrito e a situación xerada.
De verdade que estou a falar da lectura que fixemos.
Entre os animáis que mais gustaron Clover, aquel cabalo que soñaba con un mundo de iguais onde cadaquén traballase segundo a súa capacidade e Benjamín, o burro que ,por vivir tantos anos, agarda que,coma sempre, o tempo poña a cadaquén no seu lugar.
A reunión animouse bastante , incluso faciamos comentarios en grupiños, inequívoco sinal de que todos tiñamos algo que dicir.
Os e as da fotografía quedamos de ler Cometas en el cielo de Khaled Hosseini. E tod@s os que queirades lelo poderédesnos acompañar cando o comentemos.
Pasamos unha boa hora. Grazas por vir , por ler, por compartir...
Aburiño!
0 comentarios:
Publicar un comentario