Hai feridas que nos mudan para sempre

Ler Raíz da fenda  e quedar co corazón encollido foi todo un. Pero como nos dixo Gonzalo Moure:"escribir, cura as feridas".E como dixera Pablo Neruda noutro dos seus afamados poemas :" y el verso cae al alma como al pasto el rocío".Así que as fisuras das que Berta Dávila nos fala, aínda que tamén nos ferían a nós, non deixaban de ser unha especie de terapia. 

Na reunión do alumnado de 1º de Bacharelato do pasado 31 de maio, este grupo de rapazas e rapaces  puxo a proba a súa capacidade de creación ;ou sexa que, como dixo Einstein, proporcionáronlle diversión á súa intelixencia e tras comentar as cinco partes nas que se  divide o poemario , de falar das gretas do "eu poético" quixemos atenuar  as sensacións de desacougo,dor e tristura que nos anegaban e xogar un pouco a partir dos poemas do libro.

A rapazada organizouse en cinco grupos  e cada un destes  realizou unha actividade relacionada con cada unha das cinco fisuras ás que sobreviviu a emisora das poesías.

A explicación das instruccións e as creacións da rapazada serán amosadas nunha próxima entrada.

De momento, vede como traballaban.